دانلود تحقیق با موضوع عدل الهي،
در قالب word و در 16 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
ما افراد بشر، فردي از نوع خود را كه نسبت به ديگران قصد سوئي
نداشته باشد و به حقوق آنها تجاوز نكند هيچگونه تبعيضي ميان افراد
قائل نگردد در آنچه مربوط به حوزه حكومت و اداره او است با نهايت
بي طرفي به همه بيك چشم نگاه كند در مناقشات و اختلافات افراد
ديگر طرفدار مظلوم و دشمن ظالم بوده باشد چنين كسي را داراي نوعي
از كمال مي‌دانيم و روش او را قابل «تحسين» مي‌شماريم و او را «عادل
مي‌خوانيم.
عقل نيك مي‌شناسد ترك نمي‌كند و كاري را كه عقل زشت مي‌شمارد انجام نمي‌دهد.
ولي حكماء الهي مفاهيم حسن وقبح را در ساحت كبريائي راه نمي‌دهند،
مدعي هستند كه فعل ذات باري را با اين معاني و مفاهيم نمي‌توان
تفسير كرد، حكما بر خلاف گروهي ديگر از متكلمين (اشاعره) منكر حسن
وقبح عقلي نيستند، چيزي كه هست حسن وقبح عقلي را معيار و مقياس
فعل ربوبي قرار نمي‌دهند.
از نظر حكما خداوند عادل است ولي نه
بدان جهت كه چون عدالت نيك است و اراده الهي همواره بر اين است
كه كارهاي نيك را انجام دهد، عدالت مي‌كند.
و همچنين خداوند
ظالم نيست و ستم نمي‌كند ولي نه بدان جهت كه چون ظلم زشت است و
خداوند نميخواهد كار زشتي انجام دهد ظالم نمي‌كند، ملاك عدل الهي از
نظر حكماء چيز ديگر است كه در آينده ذكر خواهد شد.
در جهان
مشاهده مي‌شود كه خواه ناخواه بر ضد استدلالي است كه بروجود خداوند و
عدل كامل او اقامه مي‌شود. و لهذا مي‌بينيم دسته اول يعني حكما و
متكلمين نيز، مشكل شرور و آفات را در كتب خود طرح و به حل آن
مي‌پردازند.
اصولا شناخت خدا بعنوان «امركننده به عدل» و «به
پادارنده عدل» اساسي‌ترين معرفتي است كه در اديان آسماني رابطه
بشر با خدا بر آن استوار شده است.
فرضاً خداي فلاسفه، مثلاً
«محرك اول» ارسطو كه صرفاً يك اعتقاد فكري و نظري است و تنها با
انديشه علمي و فلسفي بشر سرو كار دارد و هيچگونه سرو كاري با عواطف و
احساسات او ندارد، از نظر عدل و ظلم موضوع بحث نباشد، خداي
پيامبران كه علاوه بر همه اينها با ضمير و دل و احساسات بشر سرو كار
دارد و بشر با او در حال داد و ستد و محبت ورزي است و رابطه بشر با او
رابطة يك نيازمند با يك بي نياز قادر عطوف و مهربان است، قطعاً
بايد عادل و مهربان باشد …
نداشته باشد و به حقوق آنها تجاوز نكند هيچگونه تبعيضي ميان افراد
قائل نگردد در آنچه مربوط به حوزه حكومت و اداره او است با نهايت
بي طرفي به همه بيك چشم نگاه كند در مناقشات و اختلافات افراد
ديگر طرفدار مظلوم و دشمن ظالم بوده باشد چنين كسي را داراي نوعي
از كمال مي‌دانيم و روش او را قابل «تحسين» مي‌شماريم و او را «عادل
مي‌خوانيم.
عقل نيك مي‌شناسد ترك نمي‌كند و كاري را كه عقل زشت مي‌شمارد انجام نمي‌دهد.
ولي حكماء الهي مفاهيم حسن وقبح را در ساحت كبريائي راه نمي‌دهند،
مدعي هستند كه فعل ذات باري را با اين معاني و مفاهيم نمي‌توان
تفسير كرد، حكما بر خلاف گروهي ديگر از متكلمين (اشاعره) منكر حسن
وقبح عقلي نيستند، چيزي كه هست حسن وقبح عقلي را معيار و مقياس
فعل ربوبي قرار نمي‌دهند.
از نظر حكما خداوند عادل است ولي نه
بدان جهت كه چون عدالت نيك است و اراده الهي همواره بر اين است
كه كارهاي نيك را انجام دهد، عدالت مي‌كند.
و همچنين خداوند
ظالم نيست و ستم نمي‌كند ولي نه بدان جهت كه چون ظلم زشت است و
خداوند نميخواهد كار زشتي انجام دهد ظالم نمي‌كند، ملاك عدل الهي از
نظر حكماء چيز ديگر است كه در آينده ذكر خواهد شد.
در جهان
مشاهده مي‌شود كه خواه ناخواه بر ضد استدلالي است كه بروجود خداوند و
عدل كامل او اقامه مي‌شود. و لهذا مي‌بينيم دسته اول يعني حكما و
متكلمين نيز، مشكل شرور و آفات را در كتب خود طرح و به حل آن
مي‌پردازند.
اصولا شناخت خدا بعنوان «امركننده به عدل» و «به
پادارنده عدل» اساسي‌ترين معرفتي است كه در اديان آسماني رابطه
بشر با خدا بر آن استوار شده است.
فرضاً خداي فلاسفه، مثلاً
«محرك اول» ارسطو كه صرفاً يك اعتقاد فكري و نظري است و تنها با
انديشه علمي و فلسفي بشر سرو كار دارد و هيچگونه سرو كاري با عواطف و
احساسات او ندارد، از نظر عدل و ظلم موضوع بحث نباشد، خداي
پيامبران كه علاوه بر همه اينها با ضمير و دل و احساسات بشر سرو كار
دارد و بشر با او در حال داد و ستد و محبت ورزي است و رابطه بشر با او
رابطة يك نيازمند با يك بي نياز قادر عطوف و مهربان است، قطعاً
بايد عادل و مهربان باشد …
